Man. Turks. Zo’n 50 jaar. Gebrekkig Nederlands. Niet koud, toch muts. Audi. Arabische kettingen dengelen aan de achteruitkijkspiegel. Zo, de setting is duidelijk denk ik.
Hij vertelt eerst dat hij na 29 jaar zijn baan heeft
verloren, omdat Honig failliet is gegaan. Dus nu zit hij in de ww voor zolang
het duurt. Een nieuwe baan vinden in zijn positie en in deze tijd lijkt me heel
moeilijk. Dat beaamt hij: “Afwachten maar”.
Hij is op weg naar zijn kinderen (22 en 26 jaar) die samen
in hun ouderlijk huis in de Meijhorst wonen. De man zelf woont bij zijn
77-jarige moeder in Beek. Hij is zeven jaar geleden gescheiden, maar
samen met zijn kinderen in één huis wonen ging niet meer, ze zaten teveel bij
elkaar op de lip. Snap ik. Dus is hij bij zijn moeder ingetrokken. Maar hij eet
nog iedere dag bij zijn kinderen. Zijn zussen koken dan voor zijn moeder. Heel
logisch allemaal. Zo vul je in ieder geval je vrije dagen op met een nuttige
activiteit.
Opnieuw trouwen zou hij niet meer willen. Een nieuwe vrouw
wel. Die mist hij nu weleens, maar dan gaat hij soms gewoon naar “zo’n club”.
Ik weet niet of ik hier nog meer over wil horen, maar dan zegt hij: “Er zijn
heel veel leuke vrouwen, eigenlijk zijn alle vrouwen leuk.” Hij bedoelt het absoluut
niet versierderig dus ik zeg: “Nou, sommigen kunnen ook wel lastig zijn, toch?”
Hij lacht. En zwijgt. En dan zijn we er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten